به یاد شهید رمضان صاحبقرانی
به قلم برادر شهید: مهدی صاحبقرانی
رمضون درست همزمان با مجروحیت من و برادرم درعملیات والفجر۸ درسال ۶۴ از فرصت استفاده کرد و با دستکاری شناسنامش برای اولین بار به جبهه های حق علیه باطل اعزام شد و حضورش رو در منطقه جزیره مجنون به اثبات رسوند و با حضور حدودا ۳ ماه در اون منطقه زندگی چند سالشورقم زد.
یادمه وقتی از بیمارستان مرخص شده بودم و خواستم دوباره به جبهه اعزام شم از رمضون خواستم که اون خونه باشه و دیگه نره، ولی اون با تمام خلوص و جسارتی که داشت گفت: خودت نرو!
برادر بزرگترم با کف دست آروم صورتشو نوازش کرد و گفت: راست میگه حالا که مهدی داره میره تو نرو!
دوباره سرشو بالا برد و با یه نگاه معنا داری گفت: هرکس جای خودشو داره و هیچکسو تو قبر اون یکی نمیذارند و با ناراحتی گفت:من اصلا به گردان و لشکر شما نمیام و میرم یه لشکر دیگه!
از راست به چپ:
ردیف ایستاده: شهید آرویی، شهید بهروز آذری، شهید چراغعلی
ردیف نشسته: شهید رمضان صاحبقرانی، محمد محمدی، مهدی صاحبقرانی
همین هم شد و وقتی ازپیش ما رفت… بعد از چند روز وقتی بچههای گردان بمن اطلاع دادند که قراره یه عملیات انجام بشه و من بسرعت خودمو به دوکوهه رسوندم، متوجه شدم که گردان جا کن شده و بسمت منطقه عملیاتی حرکت کرده .
شبو تو دوکوهه موندم وفردای اون روز با یکی از دوستانم تو تیپ ذوالفقار به سمت منطقه عملیاتی حرکت کردیم. زمانیکه به مهران رسیدیم عملیات شده بود. تواون شلوغی و پشت یکی از خاکریزها اتفاقی رمضون رو دیدم؛ خسته و خاک و خلی بود و به اظهار خودش، شب قبل به دشمن زده بودند و تا جایی که داشتند خاکریز میزدند، پیشروی کرده بودند.
خلاصه اون روز و اون شبا هم به پایان رسید و لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) و لشکر سیدالشهداء با موفقیت مثال زدنی تونستند با لطف خدا مهران وارتفاعات قلاویزان رو آزاد کنند. گردان حمزه هم مثل همیشه یاران زیادی رو تو اون عملیات ازدست داد؛ مثل شهید شادالویی و…
رمضون هم بعد از اون عملیات با کمک برادر قاسم کارگر جابجا شد و ازگردان علی اکبر(ع) لشگر سیدالشهداء به گردان حمزه (ع) اومد.
یاد همشون بخیر …
