با عرض سلام و ارادت خدمت کاربران گرامی
حدود یک سال است که این سایت به یاد رشادت های بزرگواران شهید و ایثارگر گردان حمزه (ع) راه اندازی شده و مایه بسی افتخار است که توانسته ایم در این مدت به لطف همیاران بسیار عزیز وب، میزبان خاطرات، تصاویر و فیلمهایی از حدود نهصد نفر از نیروهای گردان باشیم، هر چند حدود ۴۰۰ تصویر داریم که متأسفانه هنوز اسامی آن عزیزان را نمیدانیم و این تعداد با افزودن پستهای جدید، هر روز در حال افزایش است.
از کلیه کاربران وب خواهشمندیم در صورت شناسایی نیروهای گردان حمزه (موجود در دسته ای با همین نام در ستون سمت چپ)، قبول زحمت نموده و اسامی را برایمان ارسال کنند.
همین جا از برادران گلستانی، محمدی، اسکندرلو، طوسی طهرانی، صاحبقرانی، رخ، نقیب زاده، سلطانی، میرزایی، کاری، روغنگرها، ضرغام، ملک، رودساز، شریعتی، ادیبی، قدمی، فائزی، موسوی نائینی، رحیمی پور و داوودآبادی که در این مدت با ارسال نظرات، خاطرات یا عکسهای خود به غنای این وب کمک بسیار کردند، تشکر و قدردانی می کنم و امیدوارم اجرشان با خود شهدا و سرور و سالار شهیدان باشد؛ همینطور از مهدی خراسانی عزیز به خاطر پشتیبانی مستمر در انتخاب عکسها و شناسایی اسامی و ارائه توضیحات، تشکر ویژه دارم.
پیشاپیش از پیشنهادات و انتقادات شما در راستای بهبود مضامین و کیفیت سایت، تقدیر و سپاسگزاری می گردد. منتظر حضور ارزشمندتان هستیم.
یا علی
پی نوشت:
شما می‌توانید با معرفی سایت گردان حمزه به دوستان خود، یا پیوند (لینک) دادن و مـعرفی آن در سایت یا وبلاگ خویش در زنده نگهداشتن یاد و خاطره عزیزان ۸ سال دفاع مقدس ما را یاری نموده و در اجر معنوی آن سهیم شوید.
بهار سال شصت و پنج بود. گردان آمده بود مرخصی. مصیبت مجروحیت سال شصت وچهار کم بود، خون‌ریزی و کم شنوایی گوشهایم در اثر پاتک فروردین شصت و پنج به آن اضافه شده بود. خانم والده غصه جوانی و این وضعیتم را میخورد و اصرار به درمان داشت. صبح یک روز رفتم بنیاد شهید برای گرفتن معرفی‌نامه درمانی، خیابان حافظ تهران، روبروی سفارت شوروی. وقتی معرفی‌نامه را گرفتم و از پله ها آمدم پایین، شهید سربی را دیدم. رنگ عوض کرد و سرخ و سفید شد. سلام کردم. با هول و ولا گفت اینجا آمدم دنبال کار یک بنده خدا. بعدا فهمیدم خودش مجروح جنگی بوده و نمی خواسته کسی بفهمد. از حالم پرسید. برایش شرح دادم
