و ما رمیت اذ رمیت و ان الله رمی
خاطره ای از عملیات کربلای ۵
به قلم مرتضی کربلایی حیدر
از راست به چپ:
ردیف ایستاده: شهید ممی نژاد، شهید حمید سربی، شهید جعفرزاده، ؟
ردیف نشسته: ؟، محمد لاروبی
عملیات کربلای ۵ برای گردان حمزه یکی از مهم ترین موقعیت ها جهت محک زدن خود از لحاظ روحی ومعنوی و هم ازنظر توانایی های نظامی ایجاد کردکه انصافا مثل همیشه سر بلند بیرون امد .
مدت ۱۲ روز زیر اتش تهیه دشمن و پاتک های سنگینی که تحمل ان برای هر واحد نظامی چالشی تحمل ناپذیر است.
ولی نیروهای این گردان با از خود گذشتگی مثال زدنی از این امتحان خطیر سر بلند بیرون امدند.
حوادث زیادی در این ۱۲ روز در ان منطقه رخ داد که هر کدام از انها برای خود داستان و مجالی در خور توجه میطلبد و شاید نتوان با هیچ قلم شیوایی ان حوادث را توصیف کرد وی این نباید مانعی برای بازگو نمودن ان حوادث باشد.
جریانی که میخواهم برایتان تعریف کنم در واقع روی خشن جنگ است که در جنگ اجتناب ناپذیر است چرا که بالاخره جنگ است و خیرات ان چیزی جز ترکش و گلوله نیست.
از اموزشهای بی بدیلی که از شهید سربی به یادگار برایم مانده ودر کربلای ۵ از ان بهره بسیار بردم مورد اصابت قرار دادن نیروهای متحرک دشمن با سیمینوف بودکه در هیچ اموزش کلاسیکی اموزش داده نمیشد ولی این شهید بزگوار با دقتی مثال زدنی انرا به ما اموزش داد.
دقیقا خاطرم نیست که روز چندم از ان ۱۲ روز مورد نظر بود ولی درست به یاد دارم که بعد ازیک پاتک سنگین دشمن بود که بچه ها به خوبی انرا دفع کردند .
بعد از دفع پاتک اتفاقی که همیشه می افتاد فرار نیرو های دشمن بود که منطقه را تبدیل به بهشت تک تیر اندازان خودی میکرد.
تانکهای دشمن بعضی منهدم شده بود و بعضی چنان اسیب دیده بودند که کاملا زمین گیر شده بودند و لی افراد تانکهای زمین گیر شده زنده مانده بودند و از طریق دریچه فراری که زیر همه تانکها تعبیه شده اقدام به فرار میکردند که اهداف بسیار خوب و سهل الوصولی برای تکتیر انداز بشمار میرفتند.
در مسافت ۵۰۰ متری ۳ تن از نیروهای دشمن از دریچه فرار تانک بیرون امده بودند و سینه خیز حرکت میکردند و نمیشد انها را هدف قرار داد چند متری که سینه خیز رفتند هرسه بلند شدند و با اخرین سرعتی که میتوانستند از جهت راست به چپ شروع به دویدن کردند.
برای زدن این اهداف بهترین فشنگ انتخابی فشنگ رسام است بلافاصله خشاب را عوض کردم و خشاب رسام را رو اسلحه جاگذاری کردم واسلحه را مجددا مسلح کرده تا فشنگ دوزمانه ای که داخل جان لوله بود از اسلحه خارج شود.
شاخص دوربین سیمینوف دارای ۱۰ درجه بندی راست و ۱۰ درجه بندی چپ است ،عدد ۵ درجه بندی راست را روی نفر وسط منطبق کردم و ماشه را کشیدم سپس به سرعت دو باره همان عدد ۵ را روی هدف منطبق کردم و از داخل دوربین حرکت گلوله رسام که به خوبی قابل مشاهده بود را رصد کردم، از روی عدد ۶ عبور کرد در واقع به اندازه ۱ واحد باید ضافه میکردم تا وقتی گلوله به ۵۰۰ متری میرسه هدف هم در ان لحظه در مسیر گلوله باشه و گلوله بهش اصابت کنه .
گلوله بعدی را شلیک کردم اینبار روی عدد ۶ راست ، دوباره از داخل دوربین مسیر گلوله رسام را دنبال کردم ، گلوله به سمت بالا رفت و وقتی به سقف پرواز بالستیکی خود رسید شروع کرد به افت کردن وقتی به حدود شانه هدف رسید ،هدف افتاد زمین که نشانه اصابت گلوله به هدف بود . به نظر میرسید که زخمی شده چون در این لحظه نفر جلوتر برگشت به سمتش ولی نفر سوم بدون توجه به اونها با همان سرعت سرسام اور به حرکت خودش ادامه داد در صورتیکه ۵۰ متر دیگر به جان پناه میرسید و از دستم فرار میکرد .
با همان روش قبلی و شلیک دوم سرش را هدف قرار دادم و نقش زمین شد نفر سوم که کنار مجروحه نشسته بود تازه فهمید که گلوله های تکتیراندازه که داره به سمتشون شلیک میشه ولی دیگه دیر شده بود هنوز از جایش بلند نشده بودکه همان گلوله اول توی پهلویش نشست و به درک واصل شد.
اما عجیب ترین صحنه ای که داخل دوربین اسلحه دیدم این بود که در فاصله ۱۵۰ متری دو تا عراقی کنار یک تانک از کار افتاده در منتهی علیه خاکریز بریده ای که در دست خودمان بود نشسته بودند انقدر نز دیک بودند که فکر کردم از بچه های خودمون هستند برای همین انها رو هدف قرار ندادم ولی چند لحظه بعد یادم امد که کلاه کاسکت بچه ها ما سبز یشمی نیست واز این گذشته بچه های ما که محاسن دارند و صورتشان را نمی تراشند. بلافاصله انجا را هدف گیری کردم ولی افسوس که رفته بودند.
ولی بعد ها هر وقت یاد ان جریان میافتادم به این فکر فرو میرفتم که حتما عمرشان به سر نیامده بود و خداوند جانشان را حفظ کرد .
و از انجاییکه برگی از درخت نمیافتد الا به اجازه خدا جان ادمها که جای خود دارد حتی اگه اون ادم دشمن اسلام باشه.
در شرایطی که فاصله ۱۵۰ متری برای تک تیرانداز یعنی زدن گلوله به پیشانی هدف و مرگ حتمی اون.
هر وقت بچه های تک تیر انداز قصد شلیک به هدف را داشتند ایه شریفه” وما رمیت اذ رمیت ولکن الله رمی “را زمزمه میکردند که واقعا موثر بود. یادمه از تو صیه های شهید سربی این بود که موقع پر کردن خشاب هم این ایه شریفه خوانده شود که بسیار موثر است.
