بایگانی برچسب برای: عباس اسکندرلو (برگه 10)

اکنون که در آستانه چهلمین روز در گذشت این عزیز هستیم جا دارد که به ذکر خاطره ای از این پیر جبهه هابپردازم .
در بحبوحه عملیات والفجر مقدماتی بودیم و گردان ما بنام گردان خندق از تیپ سه ابوذر از لشگر ۲۷بود که فرمانده گردان هم همین حاج محمود امینی بود. یادمه با گروهان خود داشتیم دور میدان صبحگاه پادگان دوکوهه میدویدیم که یک دفعه حاجی بخشی آمد بین ما …حسین جان …کربلا ….زینب جان …کربلا (البته هنوز ماشاالله حزب الله معروف ایشان باب نشده بود) و به این صورت داشت به ما روحیه میداد.

دقایقی نگذشته بود که فرمانده گروهان ما بنام شهید جلیل بنده در همان حین به ما خبر داد که الان خبر آورده اند که پسرش به شهادت رسیده.

خداوند روح بلنداین مرد بزرگ را با فرزندان شهیدش و امام شهدا محشور نماید .

— عباس اسکندرلو

خاطره ای از شهید مسعود حسینی

به روایت: عباس اسکندرلو

از راست به چپ:

ردیف ایستاده: داوود معقول، نصیری، شهید فخرالدین مهدی برزی

ردیف نشسته: شهید احمد احمدیزاده، شهید مسعود حسینی

«شهید مسعود حسینی اگر اشتباه نکنم از امدادگران گردان بود. قضیه شهادت ایشان حکایت جالبی دارد و آن اینستکه ماه‌های آخر جنگ بود و گردان ما که نه کل لشگر مرتباً در تردد و جابجایی بود. بطوریکه در آن مقطع چند ماه آخر جنگ دائم در حال جابجایی بودیم و بطوری مهارت پیدا کرده بودیم که در عرض چند دقیقه به راحتی چادرها را جمع و بر پا می‌کردیم. تا جایی که خاطرم هست، یکی از جاهایی که در آن مقطع جابجا شدیم، حرکت از شیخ صالح به طرف ارتفاعات بیزل و استقرار در آنجا بود. البته ارتفاعات بیزل یک اردوگاه تاکتیکی بود و خط مقدم نبود و لیکن در تیررس توپخانه دشمن قرارداشت.

ادامه مطلب

خاطره ای از شهید حاج کیانی

به روایت: عباس اسکندرلو

آه… آه حاج آقا کیانی و ما ادرک کیانی (خدا می‌داند غلو نمی‌کنم).

با حاج آقا کیانی از والفجر ۸ آشنا شدم. خدا می‌داند الان که دارم این کلمات را می‌نویسم بغض گلویم را می‌فشارد. لحظه به لحظه این مرد بزرگ در خاطرم است. حاج کیانی چون سواد نداشت، اغلب می‌گفت نامه‌هایش را من برایش می‌نوشتم (میدان فلاح، کوچه شهید صفر ندایی، پلاک ۷۷…) و نامه‌هایش را اغلب من برایش می‌خواندم.

خیلی رابطه‌امان با هم نزدیک بود. او مردی بود که نماز شبش ترک نمی‌شد و ترس در وجودش معنا نداشت. در جاده فاو-ام القصرکه لحظه‌ای از اصابت توپ و خمپاره قطع نمی‌شد و در بالای پلی که ما زیر آن پل مستقر بودیم و پناه گرفته بودیم، نمازشب می‌خواند. ادامه مطلب