محمود رضا امیربیک

«از خداوند بزرگ طلب معرفت جهت شناخت شهیدانمان را دارم

و از امیدهایم این است که الله لحظه‌ای ما را در غفلت رها نکرده و به خودمان وانگذارد

تا در خط و صراطی که گلهای پاک این آب و خاک رفته‌اند، قدم برداریم

و یاد آنها در قلبهایمان جاودان و همیشگی باشد.»

بسم الله الرحمن الرحیم

«کل نفس ذائقه الموت و انما توفون اجورکم یوم القیامه فمن زحزح عن النار و ادخل الجنه فقد فاز و ما الحیوه الدنیا الا متاع الغرور»

«هر نفسی شربت مرگ را خواهد چشید و محققاً روز قیامت همه شما به مزد اعمال خود کاملاً خواهید رسد پس هر کس خود را از آتش جهنم دور داشت و به بهشت ابدی درآمد چنین کسی فیروزی و سعادت ابدی را یافته و بدانید که زندگی دنیا به جز متاعی فریبنده نخواهد بود.» — آل عمران – ۱۸۵

اول هر سخن به نام الله، او که یاری دهنده مستضعفان و پاسدار حرمت خون شهیدان است و بعد سلام بر آقا امام زمان و نائب برحقش و پیروان راستین آن حضرت از صدر تاکنون و با سلام و درود به ارواح پاک و مطهر شهیدان از جان گذشته کشورمان. قاموس شهادت دریایی از معنویات نامحدودی است که دل عاشقان الله را به هیجان آورده و آن افراد عارف را در صراطی مستقیم به سوی هدف متعالیشان سوق می‌دهد، آن افرادی که به حق پیرو راستین خط حسین بن علی بودند و صفات کمال بسیاری در تک تک آنها قابل مشاهده بود که درک تمامی آنها برای هر کسی ممکن نیست و کسی که بتواند بشناسد چنین کسانی را، لطف خداوند شامل وی شده است.

از خداوند بزرگ طلب معرفت جهت شناخت شهیدانمان را دارم و از امیدهایم این است که الله لحظه‌ای ما را در غفلت رها نکرده و به خودمان وانگذارد تا در خط و صراطی که گلهای پاک این آب و خاک رفته‌اند، قدم برداریم و یاد آنها در قلبهایمان جاودان و همیشگی باشد و باعث تغییر و تحول در اخلاق و رفتارمان شود تا هر چه پیش از پیش به اطاعت خداوند موفق باشیم، تا توشه‌ای جهت روز جزا فراهم سازیم.

با این که اصلا و به هیچ وجه خود را لایق و شایسته نوشتن در این دفتر نمی‌دانم ولی باز خدا را شکر می‌کنم که این لیاقت را که در بقیه افراد ذکر شده در این دفتر کاملا مشهود است، در نظر بگیرد و از معاصی ما درگذرد و توفیق رفاقت با خودش را به ما عنایت کند.

والسلام

۶۶/۶/۷

بنده حقیر محمود رضا امیربیک

راستی کن که راستان رستند در جهان راستان قوی دستند

چرا بی‌داغ آسودم در این باغ

چرا چون خار فرسودم در این باغ

گلستان در گلستان لاله رویید

چه می‌شد لاله‌ای بودم در این باغ