قهرمان ملی

از راست به چپ: سید مجتهدی – حاج محمود امینی- شهید نوالله پازوکی- مهدی خراسانی

«در شب‌های فراموش‌نشدنی عملیات، گذر از نقطه رهایی، مثل یک تولد است؛ شاید هم مثل یک مرگ. آدم، همه تعلقات را پشت خاکریز جا می‌گذارد و مثل یک قایق دل به دریایی طوفانی می‌زند. جایی که دست و دل آدم به هیچ جا جز خدا بند و گرم نیست. رهاشدن از خاکریز فقط کاری بدنی نیست؛ یک هجرت روحی هم هست…

در این میان اما آنچه همیشگی است، زندگی است، و تلاش برای آن، مقدس. جنگ- اگر چه طولانی- مثل رگبار بهار است؛ رودی همیشه جاری. جنگ، آتشی است که جسم و روح را می‌سوزاند تا از میانش گل زندگی سر برآرد. جنگ – آن هم جنگ عرفانی ما- صیقل جسم و روح بود. جنگ، اگر چه سیاه و زشت و تلخ است، آدم را می‌سازد و زندگی را. چه کسی از دیدن شجاعت یک رزم‌آور لذت نمی‌برد و بدان نمی‌بالد؟ جلوه‌گاه این شجاعت کجا غیر از میدان نبرد در دل آتش و دود و خون است؟

اکنون سال‌ها از پایان آن جنگ با آن همه سختی و ویرانی و کشتار گذشته اما هنوز جنگ آموزگار ما و فرزندان ماست. در این جنگ، مردمان این سرزمین در برابر زور سر خم نکردند، تن به خواری ندادند، با دست خالی ایستادند و آیین و میهن خود را پاس داشتند. جنگ تمام شد اما خاطرات آموزنده آن از یاد نمی‌رود. هر کس در این جنگ قدمی برداشت، یک قهرمان ملی است که برای خلق حماسه‌ای کوشیده است.»

حاج محمود امینی (فرمانده اسبق تیپ ۳ ل ۲۷ حضرت رسول)

از کتاب دسته یک- صص ۷۵۰-۷۴۹