بخشی از وصیت نامه شهید عباس نصرآبادی

سخن امام را آویزه‌ی گوش می‌کنیم که «عالم محضر خداست در محضر خدا معصیت نکنید»

بیایید با خدا آشتی کنیم و او را ناظر بر اعمال خود بدانیم.

بار خدایا! از زیر بار گناه به کجا پناه برم. تو را قسم می‌دهم گناهانم را در همین دنیا حسابرسی فرما چون طاقت عذاب آخرت را ندارم. مولای من! من را در عشق خود بسوزان و عشق به اهل بیت را در وجود من همیشه فروزان نگهدار. من دنیا را برای آن دوست داشتم تا در آن به عبادت تو مشغول شوم که برایم از هر کاری لذت بخش‌تر است.خدایا! اگر اکنون عمر من به پایان رسیده، آرزو دارم بی بی دو عالم زهرا(س) سرمرا بر زانو گیرد.

پروردگارا! مرگم را شهادت در راه حق قرار بده و اگر زندگی کوتاهم ثمره‌ای کوتاه برای جامعه نداشت، امیدوارم با شهادتم اصالت خود را در جامعه به پایان برم. در این لحظات زبان من قاصر است که به عنوان وصیت حرفی بزنم یا سخنی بگویم پس همین سخن امام را آویزه‌ی گوش می‌کنیم که «عالم محضر خداست در محضر خدا معصیت نکنید» بیایید با خدا آشتی کنیم و او را ناظر بر اعمال خود بدانیم.
پدر و مادرخوبم! از فراق من ناراحت نشوید و شکر خدا را بیشتر کنید. در این لحظات آخر تنها ناراحتی من از این است که نتوانستم زحمات بی‌دریغ شمارا جبران کنم من همه چیزم را مدیون شماهستم و این توفیق من نیز از شماست که مرا اینگونه پروراندید و از منجلاب دنیا رهایی بخشیدید وشما همیشه چراغ راه من بودید و مطمئن هستم که اجر و پاداش خودرا از خدا خواهید گرفت. پس تادیدار قیامت از شما خداحافظی می‌کنم و از خدا برایتان صبر و اجر طلب می‌کنم.