بسیجی در دفاع مقدس
از راست به چپ: مجید صفار، مهدی صاحبقرانی
«این عکس مربوط به بعد از بمباران هوائی است که در یکی از قرارگاه های تاکتیکی در غرب در نزدیکی خط (بنظرم در منطقه شیخ صله یا شیخ صالح)، هنگام ظهر صورت گرفت. در این بمباران تعدادی از نیروهای گردان و بیشتر از گردان حمزه (س)، نیروهای دو گردان دیگر از لشگر ۲۷ به درجه رفیع شهادت نائل آمدند. هنگام ظهر برای وضو رفتیم تا محل تانکرهای آب و در بازگشت، ناگهان صدای غرش هواپیماها را از بالای سرمان شنیدیم. یک لحظه تا سرم رو بالا گرفتم، دیدم اوه اوه چه خبره، انگار مثل نقل و نبات داره بمب می آد، روی سر که چه عرض کنم، توی گلومون! اصلاً نفهمیدیم چی شد، خواسته یا ناخواسته همگی روی زمین شیرجه رفتیم. سیاهی ِ روی بازوی دست راستم در عکس مربوط به همون خیز رفتن روی زمینه. در جیبم یه حبه قند بود که وقتی خیز رفته بودم روی زمین، باعث زخم شدن ِ روی ِ ران پایم شد.
اما هدفم از نوشتن این توضیح، بیشتر این بود که از مظلومیت کشورمان در دفاع مقدس حرفی زده باشم. بخش زیادی از جابجائی نیروها در مناطق مختلف و در خط مقدم و… که توسط ماهواره های کشورهای غربی رصد می شد، اطلاعات ِ آن به رژیم بعث گزارش می شد و نیروهای صدام ِ لعین اقدام به ضربه زدن می کردند. در حقوق بین الملل ِ کنونی استفاده از فضای ماورای جو را آزاد اعلام کرده اند و هر کشوری که به ماورای جو دسترسی ِ ماهواره ای و… پیدا کند برای استفاده از آن مجاز است. بنظرم این قانون را کشورهای غربی به این دلیل وضع کرده اند که امکان دسترسی به ماورای جو را از سوی کشورهای دیگر مقدور و ممکن نمی دیدند. حالا که کم کم با دست توانمند فرزندان ِ این مرز و بوم به امکاناتی دست می یابیم و صاحب فنآوری های بهتر و پیشرفته تر خواهیم شد، انشاالله، هیچ بعید نیست که به انحاء مختلف در صدد بر آیند تا این دسترسی و حق را محدود کنند. اما ایستادن بر سر حق و حقوق هر کشور و ملتی، نیازمند وحدت و یکپارچگی در داخل آن کشور است. اگر ما از توان و ظرفیت های خودمان برای توسعه سیاسی- اقتصادی و… و استیفای حقوق مشروع کشورمان استفاده کنیم (و نه رقابت های گروهی و جناحی)، آنگاه کمتر به فکر مقابله با کشوری نظیر ج. ا. ایران برخواهند آمد و بیشتر از هر چیز مترصد این خواهند بود که با ایران ِ توانمند و با ظرفیت، چطور باید ” تعامل” داشته باشند و نه “تقابل”. به امید آن روز، همانند وحدت و یکپارچگی، گذشت و ایثار و فرمانپذیری ِ نیروهای بسیجی در دوران ۸ سال دفاع مقدس.»
— مجید صفار
باسلام. این عکس مربوط به بعد از بمباران هوائی است که در یکی از قرارگاه های تاکتیکی در غرب در نزدیکی خط (بنظرم در منطقه شیخ صله یا شیخ صالح)، هنگام ظهر صورت گرفت. در این بمباران تعدادی از نیروهای گردان و بیشتر از گردان حمزه (س)، نیروهای دو گردان دیگر از لشگر ۲۷ به درجه رفیع شهادت نائل آمدند. هنگام ظهر برای وضو رفتیم تا محل تانکرهای آب و در بازگشت، ناگهان صدای غرش هواپیماها را از بالای سرمان شنیدیم. یک لحظه تا سرم رو بالا گرفتم، دیدم اوه اوه چه خبره، انگار مثل نقل و نبات داره بمب می آد، روی سر که چه عرض کنم، توی گلومون! اصلاً نفهمیدیم چی شد، خواسته یا ناخواسته همگی روی زمین شیرجه رفتیم. سیاهی ِ روی بازوی دست راستم در عکس مربوط به همون خیز رفتن روی زمینه. در جیبم یه حبه قند بود که وقتی خیز رفته بودم روی زمین، باعث زخم شدن ِ روی ِ ران پایم شد.
اما هدفم از نوشتن این توضیح، بیشتر این بود که از مظلومیت کشورمان در دفاع مقدس حرفی زده باشم. بخش زیادی از جابجائی نیروها در مناطق مختلف و در خط مقدم و… که توسط ماهواره های کشورهای غربی رصد می شد، اطلاعات ِ آن به رژیم بعث گزارش می شد و نیروهای صدام ِ لعین اقدام به ضربه زدن می کردند. در حقوق بین الملل ِ کنونی استفاده از فضای ماورای جو را آزاد اعلام کرده اند و هر کشوری که به ماورای جو دسترسی ِ ماهواره ای و… پیدا کند برای استفاده از آن مجاز است. بنظرم این قانون را کشورهای غربی به این دلیل وضع کرده اند که امکان دسترسی به ماورای جو را از سوی کشورهای دیگر مقدور و ممکن نمی دیدند. حالا که کم کم با دست توانمند فرزندان ِ این مرز و بوم به امکاناتی دست می یابیم و صاحب فنآوری های بهتر و پیشرفته تر خواهیم شد، انشاالله، هیچ بعید نیست که به انحاء مختلف در صدد بر آیند تا این دسترسی و حق را محدود کنند. اما ایستادن بر سر حق و حقوق هر کشور و ملتی، نیازمند وحدت و یکپارچگی در داخل آن کشور است. اگر ما از توان و ظرفیت های خودمان برای توسعه سیاسی- اقتصادی و… و استیفای حقوق مشروع کشورمان استفاده کنیم (و نه رقابت های گروهی و جناحی)، آنگاه کمتر به فکر مقابله با کشوری نظیر ج. ا. ایران برخواهند آمد و بیشتر از هر چیز مترصد این خواهند بود که با ایران ِ توانمند و با ظرفیت، چطور باید ” تعامل” داشته باشند و نه “تقابل”. به امید آن روز، همانند وحدت و یکپارچگی، گذشت و ایثار و فرمانپذیری ِ نیروهای بسیجی در دوران ۸ سال دفاع مقدس.
—
ممنون از شما